Goodbye, Lenin!

Oost Berlijn, oktober 1989. Er wordt geschiedenis geschreven, maar voor de 21 jarige Alex (Daniel Brühl) zijn er belangrijkere zaken gaande. Kort voor het vallen van de muur belandt zijn moeder (Katrin Saß), een trotse DDR burger, na een hartaanval in een coma. Zodoende mist ze de complete omslag van communistisch regime naar kapitalistische, vrije wereld. Als ze door een wonder na acht maanden toch haar ogen weer opent, wacht haar een nieuw vaderland. Ze heeft nog niets meegekregen van de fast food ketens en westerse automerken die haar land zijn binnengerold; weet niet hoe Coca Cola de laatste resten socialisme wegspoelt; hoe alles wat haar vertrouwd was bij het grof vuil is gezet. Ze mag ook niets merken van al deze veranderingen, zo waarschuwen de artsen, want haar hart is zo verzwakt dat de opwinding haar zeker fataal zal worden. En wat is er schokkender dan de val van de muur en de triomf van het kapitalisme over haar geliefde vaderland? Haar zoon Alex wordt dan ook geen enkele adempauze gegunt. Om zijn moeder te redden, moet hij de DDR binnen de muren van hun Berlijnse appartement doen herrijzen. Wat begint als een leugentje om bestwil, loopt steeds meer uit de hand als de zich steeds beter voelende moeder van Alex tv wil kijken en op een dag ook haar bed uitstapt.