“Christoph en Dominique zijn gewoon zichzelf: warm, no-nonsense en een tikkeltje prettig gestoord”
Mijn eerste bezoek aan Taratata dateert uit 2001 en staat me niet alleen om de nodige culinaire voltreffers nog helder voor de geest. We trokken er die avond namelijk met een dubbel gevoel naartoe. Al weken van tevoren had ik mijn ouders net niet gedwongen om een tafeltje te reserveren ‘in dat net geopende restaurant in hartje Hasselt’ dat de uitstekende recensies aan mekaar wist te rijgen. Kwestie van het behalen van mijn eerste zittijd toch een beetje in stijl te vieren. Alleen bleek er die dag zelf niet zo heel veel reden tot feest- en andere vreugde. Boosdoener was mijn vak Italiaanse grammatica, dat ik in augustus nog eens opnieuw onder handen ‘mocht’ gaan nemen in metropool Antwerpen.
Docent (en grammatica) hebben die dag een plaatsje verworven op mijn persoonlijke blacklist. Taratata deed dan weer een succesvolle gooi naar een podiumplaats in mijn lijstje van favoriete restaurants. Het staat er tot op vandaag, stevig verankerd. Omdat het unieke plaatje klopt, en daar geen ingewikkelde strategie of uitgekiend marketingconcept achter schuilt. Christoph en Dominique zijn gewoon zichzelf: warm, no-nonsense en een tikkeltje prettig gestoord. Zij zijn Taratata. In de heerlijke seizoensgebonden gerechten proef ik altijd opnieuw de eigenzinnige hand van Christoph, en Dominique krijgt met haar enthousiaste en relaxte persoonlijkheid zelfs de moeilijkste klant in ontdooistand. En mocht dat toch niet lukken, zal het heerlijke huisaperitief met gember haar wel een handje helpen.
Dominique en Christoph doen de deuren van hun restaurant af en toe een dagje extra dicht om wat meer tijd met hun drie kinderen door te brengen. Ook dat is Taratata. Kiezen voor kwaliteit, niet voor kwantiteit.
Ps: Met dat diploma is het uiteindelijk ook wel goed gekomen.
